بنال ایدل که بلبل در گلستان بود ومن قدرش  ندانستم

بهاری  آمد  و دی   رفت  و من   قدرش   ند ا نستم

دمی خوش بود ساعت چون قمر مایل در عقرب بود

فلک  در خواب  مستی  بود  و من  قدرش  ندا نستم

شها بی  سر زد  از افلاک  و یکدم  ماه  پنهان   شد

نگار  ازپرده   بیرون  شد   ولی   قدرش  ندا نستم

بنال  ایدل   که  دیگر  صید  در  تیرت   نمی   آید

غزال  آندم  شکارم  بود  و من   قدرش   ند ا نستم

شتابان  آ مد  آن   دلبر  در  این   دیر  خراب  آباد

من  در ویش  در  خوابی  گران  قدرش  ندا نستم